Half maart en mijn kerstpakket is binnen! Godzijdank twee potige boeken in plaats van het blikje paté, de luxe soepstengels en de feestelijke servetten. Maar vanzelf ging het allemaal niet.
In de weken na Sinterklaas werd het wachten op het jaarlijkse kerstpakket, dat de ‘gepensioneerden’ van FNV Bouw thuisbezorgd krijgen, niet beloond. Toen de verantwoordelijke functionaris bij de bond daar lucht van kreeg, stuurde die mij, met vriendelijke excuses, ter compensatie een Nationale Kadobon. Online kun je daarmee artikelen bestellen, variërend van legpuzzels en mondverzorgingsproducten tot toys ‘voor hem’ of ‘voor haar’. Gelukkig ook een selectie boeken. Ik vond er twee die ik wel wilde hebben: ‘Liefde’ van Karl Ove Knausgard, het tweede deel uit zijn reeks ‘Mijn strijd’, waarvan ik het eerste onlangs had gelezen. En ‘De waarheid over de zaak Harry Quebert’ van Joël Dicker, een in Nederland bekroonde Franse roman.
Na twee tot tien werkdagen zouden mijn boeken arriveren. Dat kon ook gemakkelijk want ze liggen met stapels in de boekhandel en via een online shop heb je ze binnen 24 uur in huis. Toen ik na twaalf dagen nog geen boek had gezien, mailde ik een klacht naar de Nationale Kadobon, die per kerende mail de ontvangst ervan bevestigde en beloofde ‘zo spoedig mogelijk’ actie te ondernemen. Na vijf dagen stuurde ik er een mail achteraan om te informeren wat bij de Kadobon ‘zo spoedig mogelijk’ betekende. Dat had effect: ene Rick meldde dat hij ervan uitging dat mijn bestelling ‘vandaag of morgen’ zou arriveren. Ik wachtte vijf dagen en toen stond warempel de bezorger van Post NL aan de deur met twee pakketten.
Ik maakte ze haastig open en vond twee keer het boek ‘Liefde’, allebei vergezeld van een pakbon. De ene was gericht aan de heer Van der Meyden te Leiden en meldde dat hij hierbij het boek ‘Ga nooit terug’ van Lee Child ontving; de andere aan de heer Pos te Zwolle, die werd verblijd met ‘Serpent’ van Cussler. Tijd voor een nieuw bericht aan Rick en zijn collega’s: “Jullie maken er wel een rommeltje van… enzovoort”. Geen reactie. Na opnieuw drie weken mailde ik nogmaals met de boodschap dat ik het boek van Joël Dicker nog van ze tegoed had. Dat arriveerde een paar dagen later. Met een pakbon, dit keer gericht aan mij, en de vermelding dat ik dit boek ten geschenke ontving van de heer Kentgens.
Om de verwarring compleet te maken, overweeg ik de heer Kentgens een toy ‘voor hem’ te doen toekomen uit naam van de heren Pos te Zwolle en Van der Meyden te Leiden.
Maart 2014
